De zure pruim in de keuken


‘Hij heeft toch gezien dat het eten bijna klaar is? Waarom is hij dan nog niet beneden?’

Een gedachte zonder betekenis maar met een scherp randje. Ik neem de gedachte waar en besef mij ondertussen wat ik aan het doen ben. Ik kook, ik snijd wat kruiden en giet de rijst af. Het eten is nog niet klaar en toch zegt mijn gedachte dat hij ‘te laat is’.

‘Wat een onzin’, zo spreekt een andere gedachte tegen. Hij is straks precies op tijd, dat zul je zien! 

Twee tegenstrijdigheden in mijn hoofd. Ga ik zomaar mee in de gedachtes die voorbij waaien? Is deze gedachte waarheid? Levert deze gedachte iets op? 

En nog belangrijker ‘wat wil ik?’

Ik merk dat ik vermoeid ben, dat het recept van HelloFresh niet echt landt en dat ik dingen vergeet. ‘Sukkel, je bent de kruiden vergeten’. Ik moet hardop lachen, ik ken deze stem. Werkelijk waar een schatje, die het allemaal uiterst serieus neemt en het vooral heel goed wil doen. ‘Fijn dat je dit vergeten bent, piri piri is pittig en daar ben je helemaal geen fan van’.

‘We gaan hem zo niet roepen als het klaar is, hij kijkt maar even’, wat een hilarische dame is daar aan het woord. Zure pruim, dat is het!

Het is een kakofonie van geklets en ik kies ervoor om het ‘slechts’ waar te nemen. Ik ben die gedachtes niet, gelukkig maar.

Ik schep de rijst in twee schaaltjes, alles gaat zo vanzelf dat ik wederom moet lachen. En ik maar denken dat ‘ik’ dit allemaal doe. Ik bedek de rijst met groenten, garnalen, rode pesto en citroenmayonaise, dat ziet er lekker uit!

Twee glazen worden gevuld met water, er wordt bestek gepakt. Gelukkig heb ik maar twee handen dus ik mag twee keer lopen naar de tafel.

Ik ga zitten, drie keer raden wie er naar beneden komt? Ja natuurlijk, precies op tijd! Dat ben je natuurlijk altijd, tenzij je de realiteit niet kan accepteren of het geklets uit je nek te serieus neemt.

Wil je onderzoeken hoe jij je meer bewust kan worden van jouw innerlijke Ikken en dialogen?

Ze zijn allemaal welkom 😉